Kippenvel met 29 graden

Hoooi luitjes! Hier weer een blog van mij. Is al weer even geleden en sinds mijn vorige keer heb ik ondertussen al een heel land gedaan: Maleisië!

Allereerst hebben we dus in Maleisië het eiland Penang verkend (o.a. met een biologische bomenfreak die ons van alles heeft verteld over alle bomen die we tegenkwamen, een local (superlieve meid die ons een dag op sleeptouw heeft genomen) en een gast die al jaren aan het reizen is zonder dat hij ooit nog hoeft te werken). Na de chinese opera zijn we uitgenodigd om de volgende ochtend (om 7u) mee te doen aan een yoga les. De volgende ochtend braaf richting de Chinese tempel. Ik denk dat we er 3 uur zijn geweest, en dat die gast daarvan 2uur en 57 minuten gepraat heeft.. Niet echt wat je je voorstelt bij een rustgevende yoga les!

Na Penang leek het ons leuk om een vuurvliegjestour te doen op het vasteland. Toen de medewerker van ons hostel niet wist waar we het over hadden, hadden er eigenlijk alarmbelletjes moeten gaan rinkelen. Dit avontuur resulteerde in een hele dag boten, bussen en taxi’s pakken tot we er bijna bij neervielen. Die niet Engels sprekende taxi chauffeur heeft ons werkelijk 1.5 uur in zijn bakkie rondgereden tot we voor een dichte deur van een campsite stonden, de vuurvliegjes tour gesloten bleek te zijn en het dichtstbijzijnde hotel ver boven budget lag. Maar wat uit leek te pakken als een drama bleek uiteindelijk een van onze bijzonderste avonden tot nu toe. Juist omdat die mensen überhaupt nog nooit een toerist hadden gezien, waren ze supervriendelijk. De vuurvliegjes tour was savonds uiteindelijk wel open, en onze vriend de taxi chauffeur (die overigens wel goed was in gebaren) heeft ons er naartoe gereden. Aangezien we de enige mensen waren (tuurlijk) die de tour gingen doen, mocht onze taxi chauffeur vrolijk mee. We hebben duizenden vuurvliegjes gezien en mochten ze ook vangen (miran had een stelletje vuurvliegjes gevangen die ongegeneerd aan het seksen waren op haar hand). De rest van de avond heeft de taxi chauffeur (die wel echt duidelijk het mannetje was onder zijn dorpsgenoten omdat hij 2 blanke dames bij zich had), ons gratis rondgereden door de omgeving en ons mee uit eten genomen. Waarschijnlijk om onze way overpriced middag goed te maken, dat even daar gelaten.

De volgende dag richting Cameron Highlands, 2 bussen gepakt. Een Maleisische vrouw heeft zich over ons ontfermd en we hebben de hele middag gezellig met haar zitten handgebaren, giechelen, nieuw eten uit geprobeerd (zij dropjes, wij ondefinieerbare dingen), en yahtzee gespeeld op miranda’s telefoon. In de Cameron Highlands hebben we een theeplantage bezocht, een jungle trekking gedaan naar de grootste bloem ter wereld (heeft een aantal jaar nodig om te groeien en bloeit maar 7 dagen waarna hij dood gaat en veranderd in een zwart stinkend ding wat lijkt op de uitwerpselen van een olifant) . Het bijzonderste in de Cameron Highlands vond ik ‘the mossy forest’ het oudste regenwoud in dit gebied. Na deze middag snap ik ook waarom het regenwoud heet! Ondanks de zware regenval was dit echt bijzonder, echt wat je je voorstelt bij een jungle. Geen foto’s kunnen maken maar google het maar!

Na de Cameron Highlands op weg naar Kuala Lumpur, waar ik mijn volgende shot moest halen (flauw dat die hond mij allang is vergeten, maar dat ik constant aan hem herinnerd word). Omdat Rabiës niet veel voorkomt in Maleisië, zijn de prikken schaars en kneiterduur (150 euro vergeleken met thailand = 30 euro). Wat wel weer cool is, is dat ik de prikken in het ziekenhuis in de Petronas Towers mocht halen (het bekendste gebouw van Maleisië). In Kuala Lumpur zijn we verder grotten gaan bekijken (Batu Caves). Er liepen daar nogal wat aapjes rond, dus ik dacht ik koop een zak bananen. Halverwege de lange trap richting de grotten voel ik ineens dat mijn tas krachtig uit mijn hand wordt getrokken. Tuurlijk! Volgens andere toeristen heeft die aap me gewoon al gevolgd vanaf het begin van de trap, en zag op dat moment zijn kans schoon. Sneaky bastard! De grotten waren verder prachtig (weliswaar een beetje toeristisch). Ook hebben we in KL de botanical gardens bezocht en veel gegeten in Chinatown (nieuwe verslaving is tandoori chicken. Ik weet het, niet echt chinees! Maar toch verkopen ze het in Chinatown. Zoals ze alles verkopen in China town! You name it, they have it. Of regelen het.).

Na KL zijn we doorgereisd naar de Perhentian Islands. Jammer alleen dat onze nachtbus ons 140 kilometer zuidelijker afdropte (terwijl het er vlak voor zou zijn). Ach een taxi en dat was ook weer gefixt! Zo zie je maar dat niet ALLE Maleisische mensen aardig zijn. Het eiland was bereikbaar via een speedboat, en als je bij het eiland aankomt denk je alleen maar: wauw! Witte stranden, blauwe zee. PARADISE! Hier zijn we dan ook een paar dagen gebleven. We hebben 1 hele dag gesnorkeld (20 m zicht!) en ik heb 2x gedoken (o.a. haaien gezien, zeeschildpad van 1 m doorsnee (als het niet groter is) en een pijlstaartrog met een lichaam van dezelfde omvang). Echt heel erg vet, en prachtig koraal. Ook hebben we hier een paar locals ontmoet, waar we die dagen veel mee zijn opgetrokken. We hebben met hun gevist en hadden 2 emmers vol (petje af voor mij: ik heb een catfish gevangen! Zeldzaam! Is een soort heilige vis. Hij was perongeluk met zijn vin in mijn haak gezwommen haha). Lekker de vissen schoongemaakt in een pikzwarte keuken, verlicht door 2 theelichtjes, en waar de kakkerlakken van de snijplank afrenden. Nooit gedacht dat ik dit zou meemaken. De visjes hebben we lekker op de barbecue gegooid diezelfde avond en smaakten top! De locals hebben ons verder de eilanddrank geïntroduceerd (monkey juice, een soort rum) en veel gitaar gespeeld, wij luisteren met onze voetjes in het zand. Ook hebben we veel gepraat en zijn we veel te weten gekomen over het eilandleven (dat dat niet altijd over rozen gaat), en over het Maleisische leven en de cultuur (met als toppunt de discussies over homoseksualiteit).

Omdat het weer tijd werd voor mijn volgende prik, (en het volgende land) zijn we daarna weer naar Kuala Lumpur gegaan, decadent wijntjes gedronken (a 8 euro) in de vetste skybar waar ik ooit ben geweest, met uitzicht op de skyline van KL. De volgende dag een vlucht gepakt naar Cambodja, Phnom Penh waar we de afgelopen dagen zijn geweest.

Hoewel het hier 29 graden is, heb ik toch een dag met kippenvel rondgelopen. Het belangrijkste om naar deze stad te gaan zijn namelijk de killing fields en het S-21 museum. Heel bizar om te bedenken dat 30 a 40 jaar geleden gewoon 1/4e van de hele Cambodjaanse bevolking is uitgemoord (meer dan 2 miljoen mensen). Alle mensen die in steden woonden gingen eraan, mensen die een opleiding hadden gehad, docenten. Hij wilde van Cambodja een zelfvoorzienende staat maken en alles wat hem daarvoor in de weg stond moest kapot. Het killing field waar ik ben geweest is de belangrijkste geweest, er zijn daar 20.000 mensen vermoord en begraven, waarvan in het grootste massagraf 450 mensen gevonden zijn. Het akeligste vond ik dat er nog steeds botten, tanden en kledingstukken uit de grond naar boven komen en je daar dus letterlijk overheen loopt. Net alsof de doden willen blijven vertellen wat er ooit is gebeurd op deze vredig uitziende plek. Je hoort vanuit de school ernaast kinderen spelen op de achtergrond en je hoort ondertussen door je koptelefoon wat er met kinderen is gebeurd. Heel tegenstrijdig, onwerkelijk, bizar en onmenselijk.

Ondertussen zijn we nu doorgereisd naar Kampot, een heel chill plekje in het zuiden van Cambodja. Ons knusse backpackers hostel is geweldig en ligt midden in de groene natuur, pal naast een rivier met een grote steiger. Onze kamer staat op palen, we slapen half in de open lucht en de kamer kijkt uit over de rivier. Morgen lekker een scootertje huren en de omgeving verkennen!

Zo, dan ga ik nu maar even een cocktailtje drinken voor 2 euro!

Adios!