3x cultuurshock!!

Na Siem Reap zijn we doorgegaan naar Sihanoukville (strand bij cambodja). In Sihanoukville heb ik voornamelijk geleerd dat ik slecht ben in beerpong (alles verloren); voornamelijk stappen dus en chillen op het strand. We zijn ook nog even op Koh Rong geweest, een tropisch eiland voor de kust. Ook daar weer een paar dagen gechilld en wederom gevist en de vis opgegeten op een kleine barbeque op het strand (worden zo onderhand professionele vissers hierzo!)

Na een reis van ongeveer 30 uur zijn we daarna aangekomen in Pai (een superschattig hippiedorpje in Thailand), om Daphne, Tim en ondertussen ook Loes te meeten (toffe chick die daf en tim al in bangkok hadden opgeduikeld en die 3 weken met ons heeft gereisd). Hier hebben we een 2 daagse trekking gedaan en geslapen in een dorpje tussen de bergen waar maar 14 gezinnen wonen. Ze zijn redelijk zelfvoorzienend en verdienen maar 200 dollar per gezin per jaar, hun eten verbouwen ze zelf. Bizar dat dit soort dorpjes nog bestaan! Ons oorspronkelijke plan was om 2 nachten in Pai te blijven, dit werden er 6. Beetje rondscooteren (kliffen, watervallen etc opgezocht) en 'savonds eten op avondmarktjes en daarna wodkaredbull buckets drinken: dit beviel ons wel. Na Pai doorgegaan naar Chiang mai waar we een kookcursus hebben gedaan en op olifanten gereden en geraft! Ook hebben we hier een meditatie cursus-avond gedaan en voorafgaand gepraat met een monnik (een uitzondering: normaal mag je als vrouw zijnde niet zomaar met ze praten). Leuk want zo kunnen ze Engels leren, en wij wat te weten komen over het buddhisme. Dingen die ik nog niet wist: boeddhisten zien het leven als 1 grote lijdensweg, ze proberen zo neutraal en uitgebalanceerd mogelijk te leven (als je iets goeds overkomt moet er daarna iets slechts overkomen om weer uitgebalanceerd te raken). Je mag ook monnik zijn voor maar 1 week (zolang je maar 1x in je leven monnik bent geweest), en als je een vrouw wil trouwen dan verlaat je gewoon de tempel en je monnikenbestaan. Monniken kopen hun eten niet zelf, maar verzamelen dat rond zonsopgang van eten wat ze van mensen op straat krijgen. Zo krijgen de mensen op straat een 'goed begin van de dag' (denk karma: doe iets goeds en iets goeds zal jou overkomen). Op de terugweg naar Bangkok (daar ging ik o.a. Rob ophalen!) hebben we als heuse nederlandsers staan hossen in de nachttrein. Een foute nederlandse cd met 10 nummers herhaalde zich de hele avond, waarop wij natuurlijk niet stil konden blijven zitten. Dat leverde hilarische momenten op, waarmee zelfs het thaise personeel van de trein nu goed is in het lopen van de polonaise!

Rob kwam hierna aan en Hans (een vriend van Loes) na een paar nachten bangkok zijn we doorgegaan met de groep naar Koh Tao om daar ons advanced duikbrevet te halen. Gelukkig maar dat we zoveel onder water zaten, want het bleek volop regenseizoen te zijn aan die kant van het land (oeps, niet goed ingelezen). Duiken die we hebben gedaan: nachtduik (spannend!), diepduik en wrakduik. Heel tof! Na Koh Tao zijn we doorgegaan naar Koh Phangan om te feesten. Een ware cultuurshock die te vergelijken is met carnaval. In het begin denk je: wat een debielen, maar na enige gewenning doe je er vrolijk aan mee. Zo zijn we naar een poolparty, jungle party en natuurlijk de fullmoon party gegaan. Gelukkig maar dat het overdag de hele tijd zo zeek (wat een regen!, zo hadden we genoeg tijd om te ontbrakken). Na Koh Phangan ben je echt al dat toerisme en dat gefeest helemaal zat. Er is niks authentieks meer aan dat hele gebeuren en de enige mensen die je ziet zijn Engelsen met bandages omdat ze dronken op hun scooter zijn gestapt. Leuk om een keer te zien, maar Rob en ik waren toen wel klaar voor ons volgende avontuur: Myanmar!

Dat is een land (vroeger heette het Birma) en ligt naast Thailand en is nog niet heel lang enigszins toegankelijk voor toerisme. Cultuurshock nummer 2 dus!!! De afgelopen 3 jaar is het toerisme hier de pan uit gestegen, met als gevolg dat de prijzen van accomodatie hier ook de pan uit stijgen. Accomodatie is slecht te verkrijgen (je moet dus echt boeken vantevoren) en is minstens 2, maar vaak 3x zo duur dan de meest recente Lonely planet ons doet geloven (juli 2011). Ondanks dit alles merk je nog steeds dat er amper toerisme is. Vervoer of tours worden geregeld door vrienden, broers of families van iemand die je aanspreekt omdat die een klein bordje naast zijn huis heeft hangen.

We zijn eerst aangekomen in Yangon, wat weer een zoveelste chaotische Aziatische stad is, maar waar we ook bijna een hele dag hebben rondgelopen zonder een toerist tegen te komen. We worden dan ook redelijk vaak aangegaapt door iedereen. Het is verder wel een bijzondere stad, kreeg soms een beetje het Fata Morgana gevoel: er gebeurt zoveel om je heen dat je het lang niet allemaal kan volgen. Er wordt geschreeuwd op straat, live chips gemaakt aan je linkerhand en betelnut verkocht aan je rechterhand, terwijl er 2 mannen voor je staan om proberen je knisperende dollars te wisselen, (je komt hier niet weg met dollars geproduceerd voor 2006, zonder kleur, of met een kreukje of vouw erin).

Je ziet verder geen scooters op straat, alleen auto's. In Yangon zijn de scooters namelijk verboden omdat een of andere generaal een keer een ongeluk heeft gehad met een scooter. Daarna heeft hij simpelweg bedacht dat ze maar van de straat af moesten, en zo geschiedde. Dat kan alleen in Myanmar! Kan je je voorstellen dat Rutte of Bea een keer een ongeluk krijgt en zomaar al dat vervoer verbiedt.. Dacht je verder van de ladyboys uit Thailand af te zijn, kom je aan in Myanmar, loopt 80% van de mannen in een rok tot de enkels!! Niet om als vrouw te lijken natuurlijk maar dat is gewoon normaal hier. Net als kauwen op de befaamde oppeppende 'betelnut' wat er: 1, voor zorgt dat iedereen een rode smurrie tussen zijn tanden heeft, en er talloze rode verse en opgedroogde rode kledders op de grond liggen (zie foto facebook), en 2: ieders gebit is weggerot bij de leeftijd van 50.Zelf geloven ze echter dat de tanden er sterker van worden?!

Om de drukte van de stad te ontglippen zijn we ook de rivier over gestoken, waar we zijn rondgefietst in een trikjsa door de vriend van iemand die we op de boot hebben ontmoet. Een paar vrienden van hem gingen toevallig trouwen die dag, dus zijn we natuurlijk ook beland op de bruiloft.. Wederom, dat kan alleen in Myanmar! Rob en ik verdenken de Myanmezen ervan gastvrijheid (of status) te uitten met 'goed zorgen voor gasten' wat inhield dat wij rond 11:00 'sochtends werden volgestouwd met een paar plakken zoete cake, snoepjes, en daarna een vol bord rijst met kip toegeschoven kregen. Toen die van mij perongeluk op was (had ik niet moeten doen) werd er net zo vrolijk weer een nieuw vol bord opgeschept. Tja, en je weet niet of het onbeleefd is om te laten staan, dus eet je dat ook maar op. Tussendoor hebben we nog een heuze fotoshoot gehad met de bruid en bruidegom in het midden van de zaal,en je zag tussendoor dat mensen stiekem de hele tijd foto's van ons aan het maken waren.

Na Yangon zijn we doorgereisd naar Inle Lake (lekker luxe met het vliegtuig (a 1u) in plaats van met de bus (16 a 20 uur)). Inle Lake is een prachtig meer wat ingeklemd ligt tussen bergen, met talloze schattige dorpjes ernaast en erop (op palen). We hebben ons hier een dag laten rondvaren om van alles te bezoeken (klooster midden op het meer, sigarenmaker, weverij, zilversmid) waar we hebben gezien hoe alles authentiek wordt gemaakt (hoewel je het op den duur wel zat wordt dat je telkens langs een winkel wordt geleid, het is net de Efteling). Ook hebben we op het midden van het meer vanaf het bootje een prachtige zonsondergang gezien. Vroeg naar bed, want in het stadje is geen reet te doen (9u is hier een late avond). We hebben ook een dagje rondgefietst, pagoda bezocht, en de fiets op een vriend van iemand zijn boot geladen om de oversteek over het meer te maken. Afgesloten bij een heuze wijngaard en daar een wijnproeverij gedaan met een paar mensen uit Polen enTsjechie. Daarna nog twee flesjes wijn besteld en een beetje teut na de zonsondergang onze weg voortgezet naar ons dorpje. Daar kwamen we twee Engelse mannen (een koppel wat tegenwoordig 6 maanden per jaar in Thailand woont) tegen die we eerder al hadden ontmoet, en de rest van de avond biertjes met hun gedronken. Laat geworden (9.30 voor we in bed lagen!).


Na Inle Lake hebben we een 3 daagse trekking (!) gedaan richting Kalaw. Ik heb mooiere natuur gezien, maar wat deze trekking echt vet maakte, was dat je door kleine dorpjes komt waar je echt het leven van de mensen ziet. Ook zie je veel van de landbouw (chillie velden, waterbuffels ploegen etc). Echt prachtig en leuk om dat allemaal te zien. De eerste avond hebben we geslapen in een klooster (wat heel leuk lijkt, tot je erachter komt dat monikken om 05:30 al zingend en biddend praktisch naast je zitten). Hier zijn ook mijn trouwe stappers gestolen (afgesleten Van's van 5 jaar oud). Iedereen zou mijn Van's zonder problemen mogen hebben, ik zou zelfs nieuwe Van's voor iemand daar kopen als hij er om vroeg. Maar om op de eerste dag van de trekking (met nog 2 dagen te gaan) je schoenen kwijt te raken? Gelukkig had ik nog een backup mee en heb ik keurig de trekking afgemaakt op roze slippertjes. Dag 2 sliepen we in een dorpje, wat de ergste nacht ooit was! Omdat je in de bergen zit wordt t snachts tussen de 5 a 10 graden. Als je dan op een koude houten vloer ligt met 1mm rieten matje (nee, geen matras of ook maar iets wat daar op lijkt), en met veel te weinig dekens, nou dan ga je kapot! Met beurse heupen werden we zo om het kwartier wakker :-).

Na Kalaw zijn we doorgegaan naar Bagan, waar 2800 tempels bij elkaar in een gebied staan. Hier hebben we 1 dag rondgefietst, en 1 dag ons laten rondrijden door een paard + wagen. Die tempels heb ik an zich ondertussen wel gezien, maar als je dan in een tempel omhoog loopt en uitkijkt over alle topjes, da's echt magisch. En helemaal als je dan met z'n 2-en, een heel uur ergens zit en er in velden of wegen geen toerist te zien is. Ook hebben we hier 2 mooie zonsondergangen gezien, zittend op de top van een tempel. Heel bijzonder! Als laatste zijn we naar Mandalay gegaan, met een boot die 11 uur lang duurde, best chill! In Mandalay hebben we royal palace bezocht, een berg opgegaan en weer gepraat met een monnik op de top van de berg tijdens zonsondergang. Ook hebben we 1 dag een gids gehuurd die ons overal op de motorbike naartoe bracht, waaronder naar de langste teak-wooden bridge van heel Azie, waar we, wederom werden verwend met een zonsondergang.

Ondertussen zijn we weer terug in Thailand om onze vrienden marc & maaike te meeten op Koh Phi Phi (waar the beach is opgenomen). Na kort te hebben gespendeerd op Phuket (wat werkelijk waar ver-schrik-ke-lijk is, cultuurshock nr3), zijn we vandaag met de boot aangekomen op Phi Phi. Lonely planet zegt dat we hier in de 'best time to visit' zijn, maar het regent weer dat het giet!

Ach ik heb nog steeds niks te klagen, denk ik maar zo, want hoe koud is het in Nederland? :D

X